Uit recent onderzoek blijkt dat maar liefst één van de drie scheidingen eindigt in een zogenaamde vechtscheiding. Verreweg de meeste ouders zeggen achteraf dat hun kinderen hierdoor meer hebben geleden dan nodig. Zorgwekkend vind ik ook nog het gegeven, dat het aantal vechtscheidingen de laatste tijd toeneemt. Gelukkig valt er ook heel wat aan te doen, om het te voorkomen.
Kinderen die te maken hebben met een vechtscheiding hebben, naast hun extra leed, meer kans op delinquentie, agressief gedrag en depressieve gevoelens. Alle reden dus om ruime aandacht te besteden aan dit zo belangrijke onderwerp.
Eigen aandeel
In mijn praktijk kan ik de kans op een vechtscheiding vaak redelijk goed voorspellen. Ik vraag cliënten altijd in hoeverre ze het eens zijn met de volgende stelling: “Wij zijn beiden verantwoordelijk voor het mislukken van onze relatie.” Is ten minste één van beide partijen het hiermee oneens, dan is de kans op strijd doorgaans groter. Het vermogen om naar het eigen aandeel te kijken blijkt cruciaal te zijn voor een succesvolle bemiddeling. Vaak lukt het gelukkig wel om dit vermogen tijdens de sessies alsnog aan te spreken.
Samenwerking
Bureau Jeugdzorg wijst voor de toename van problematische scheidingen drie belangrijke redenen aan. De eerste is de financiële crisis; bij meer geldzorgen neemt de kans op ruzie toe. Daarnaast maken we tegenwoordig eerder dan voorheen gebruik van advocaten. Als gevolg van hun inzet kan de onderlinge strijd verharden. De derde reden waarom het aantal vechtscheidingen toeneemt is dat ouders vaker kiezen voor co-ouderschap. De praktijk wijst uit dat dit soms te veel vergt van hun onderlinge samenwerking. Deze moet hiervoor bijna zo goed zijn als in een huwelijk.
Concrete tips
Ouders hebben doorgaans een positiever beeld van hun eigen gedrag rondom de scheiding dan de kinderen. Dat blijkt uit een grootschalig onderzoek van EenVandaag.
Ze geven wel toe dat ze ruzies maakten in hun bijzijn, maar ze beoordelen die als minder hevig dan de kinderen dat doen. Kinderen adviseren daarom vooral geen ruzie te maken waar zij bij zijn. Ook wensen zij niet als doorgeefluik te worden gebruikt van informatie, zeker niet wanneer het om vervelende onderwerpen gaat. Tot slot hebben ze behoefte aan goede informatie over de reden van de scheiding.
Gemeenschappelijke bron
Een belangrijke rol is weggelegd voor familie en vrienden. Zij kunnen rondom de scheiding de scheidende ouder steunen maar ook aanspreken op hun verantwoordelijkheid om escalatie te voorkomen. Bijvoorbeeld door de betreffende ouder te stimuleren om eigen gevoelens van onrecht opzij te zetten, en steeds weer positief te vertrekken vanuit die ene gemeenschappelijke bron: de kinderen.
Vice-voorzitter van bureau Jeugdzorg Jan Dirk Sprokkereef adviseert bovendien om vroeg te starten met mediation, nog vóórdat problemen kunnen ontstaan. Op die manier is veel onnodig leed bij alle betrokken partijen te voorkomen. Die stelling kan ik, na vele geslaagde bemiddelingen, gelukkig van harte onderschrijven!
